Ο ψυχαναλυτής Massimo Recalcati εξηγεί γιατί η απουσία της μητέρας είναι εξίσου σημαντική με την παρουσία της.
Ένα αγόρι ψάχνει να βρει μια απάντηση που βασανίζει μικρούς και μεγάλους καθώς αφορά το βαρύ παρελθόν του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Μπορεί οι μεγάλοι να μην μιλάνε πια για το παρελθόν, αλλά το αγόρι το νιώθει πάνω του νωπό και διψάει για μια απάντηση.
Το μέστωμα του αγοριού που γίνεται άντρας, βιώνοντας πολέμους, επαναστάσεις, φιλίες, αγάπες, μεγάλες απώλειες και μικρές νίκες.
Με τον όρο σύμπλεγμα του Τηλέμαχου ο Massimo Recalcati επιχειρεί να προσεγγίσει την καινούρια μορφή δυσφορίας των νέων σε μια εποχή κατά την οποία η συμβολική εξουσία του πατέρα έχει χάσει το εκτόπισμά της.
Τι είναι αυτό που καθορίζει τον νικητή σε μια σκληρή μονομαχία αν όχι το βάρος μιας πεταλούδας; Έτσι συμβαίνει και σε αυτή τη νουβέλα όπου μονομάχοι είναι ένας κυνηγός και ένα αγριόγιδο. Μια νουβέλα βαθιά συμβολική, με φόντο τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση και τον θάνατο.
Η σοφή γερόντισσα του μύθου. Με ποιον τρόπο είναι επικίνδυνη; Mε ποιον τρόπο είναι σοφή; Έχει δοκιμαστεί βαριά. Ξαναγεννιέται. Διδάσκει τις νεότερες να κάνουν το ίδιο. Να προσθέσουν τόλμη. Να προσθέσουν χορό. Όταν ένας ζει αληθινά ζούνε κι οι υπόλοιποι.
Κατάλαβα ότι η αναπηρία και οι πληγές ήταν σαν αποσκευές που έσερνα πάνω σε ένα καρότσι. Έβλεπα το σώμα μου πάνω στο καρότσι και δεν είχα παρά να το μεταφέρω. Στο κάτω κάτω, αν κάποιος περιγελά ό,τι υπάρχει πάνω στο καρότσι δεν είναι δικό μου πρόβλημα. Το πρόβλημά μου, το χρέος μου, η δουλειά μου είναι να μεταφέρω το καρότσι με αγάπη.
"Εσάς; Τι θα σας έλειπε περισσότερο, αν ήταν να χαθεί για πάντα από τη ζωή σας;" Αυτό αναρωτιέται η διακεκριμένη ανθρωπολόγος Φρανσουάζ Εριτιέ συνθέτοντας σταδιακά ένα μωσαϊκό μικρών προσωπικών "τίποτε". [...] να παρατηρείς το βάδισμα των περαστικών και να κάνεις, τάχα το ψυχολογικό τους προφίλ· να περιμένεις σε ένα υπαίθριο τραπεζάκι καφενείου· να λες στον εαυτό σου ότι πρέπει να κάνεις γυμναστική· να θυμάσαι πότε πότε να παίρνεις μια βαθιά ανάσα [...] ·να πίνεις όταν διψάς πάρα πολύ· να μην ντρέπεσαι ποτέ να είσαι ο εαυτός σου...
Η πραγματικότητά μας ως σκεπτόμενα όντα προηγείται οποιασδήποτε ερμηνείας σχετικά με τη ζωή και τη σκέψη μας. Η ψυχολογική προσέγγιση των γηρατειών οφείλει να εστιάζει σε αυτή την προτεραιότητα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να προσεγγίσουμε τα γηρατειά από ψυχολογική σκοπιά και να ανακαλύψουμε την ψυχή που υπάρχει μέσα τους.
Στη σύγχρονη επιταγή "Μπορείς και δικαιούσαι να τα έχεις όλα" ο Αλντό Ναουρί αντιτάσσει: "Δεν μπορείς να τα έχεις όλα, αλλά μπορείς να παλέψεις για να έχεις όσο το δυνατόν περισσότερα". Στα συνεχή "ναι" των γονιών που διαλύουν τον ατομικό ψυχισμό και τον κοινωνικό ιστό αντιπαραβάλλει ένα "όχι" που καταφάσκει στη ζωή!
Τι μας διδάσκει πραγματικά ο Σωκράτης; Σε τι έγκειται η εκκεντρικότητα και η αληθινή πρωτοτυπία του; Ο φιλόσοφος και ψυχαναλυτής Francois Roustang προσεγγίζει τον Σωκράτη με μια άλλη ματιά.
Ο Ο συγγραφέας αυτών των γραμμών, συνηθισμένος στις αντιξοότητες, μοχθεί να αφεθεί στη γλύκα της ζωής και να γευτεί το δικαίωμα της ύπαρξης. Συχνά, το βάρος του παρελθόντος, το αίσθημα ενοχής, ο φόβος και οι εξαρτήσεις της κάθε μέρας δεν τον αφήνουν να περπατά ελεύθερα.