Όσο είχε φως στα µάτια του, ο πατέρας µου έβγαζε φωτογραφίες. Ένα ολόκληρο ράφι γέµισε από δικές µας εικόνες, παρµένες τόσο στις ξεχωριστές περιστάσεις όσο και στις καθηµερινές. Τις συγκέντρωνε δέκα χρόνια, όχι παραπάνω· τα χρόνια της πρώτης ευηµερίας και της απώλειας της όρασής του. Έτσι υπάρχουν τεκµήρια µε κάθε λεπτοµέρεια για µόνο µία ηλικία µου, [...]
Η Μαρί, ένα νόθο κοριτσάκι, µιλάει για τη µητέρα της τη Ζενί, ή Τρελοζενί, όπως τη λένε όλοι, που ξενοδουλεύει στις φάρµες και στα χωράφια, θωρακισµένη µέσα σε µια τροµακτική σιωπή. Καθώς η παιδική φωνή της Μαρί αφηγείται τη σκληρότητα της ζωής στην ύπαιθρο, δίνοντας συγχρόνως θαυµάσιες περιγραφές γεµάτες µυρωδιές και χρώµατα, αποκαλύπτονται και οι [...]
Ο αιτών άσυλο θεωρείται ντε φάκτο θύμα του πολέμου που μαίνεται στην πατρίδα του, κάτι που σχεδόν τον εμποδίζει να ψάξει να βρει τη δική του αιτιότητα. Αυτή η τάση να αντιμετωπίζονται ομοιόμορφα όλοι οι πρόσφυγες δεν τους επιτρέπει να υποκειμενικοποιηθούν. Αλλά ο ρόλος του κλινικού δεν είναι να ακούσει τη μοναδικότητα μέσα στην υποκειμενικότητα;
Είµαι ευγνώµων στους αναρίθµητους νεκρούς µου γι’ αυτό που πήρα· το κουβαλάω µαζί µου, όχι σαν πολύτιµο λείψανο, αλλά σαν κάτι που περιµένει ακόµα την πραγµατοποίησή του, σαν ανοιξιάτικο αεράκι που φυσάει από τον νοτιά.
Τέσσερα διηγήµατα που αποτελούν µία από τις κορυφαίες συγγραφικές στιγµές του Τόµας Μπέρνχαρντ. Στο πρώτο, διακαής πόθος του ετοιµοθάνατου Γκαίτε είναι να συναντήσει τον φιλόσοφο Λούντβιχ Βιτγκενστάιν και, µέσω αυτού του αναχρονισµού, µια ιλαροτραγική αφήγηση αποτυπώνει το παράλογο του θανάτου. Στο δεύτερο, ο ήρωας, εγκλωβισµένος σε ένα ασφυκτικό γονεϊκό περιβάλλον, βρίσκει καταφύγιο σε κάποιο σκοτεινό, [...]
Πιστεύω πως ένας άνθρωπος µπορεί πάντα να κάνει κάτι µ’ εκείνο που τον έχουν κάνει. Αυτόν τον ορισµό της ελευθερίας θα έδινα σήµερα:
«Η τρέλα δεν είναι για να κοροϊδεύει κανείς», µουρµουρίζω µε το βλέµµα καρφωµένο στον πολυέλαιο πάνω από το κεφάλι µου. Ξεκουµπώνω το πουκάµισό µου. Σε σκέφτοµαι. Το βγάζω και το πετάω στο πάτωµα. «Η τρέλα δεν είναι για να κοροϊδεύει κανείς». Σε σκέφτοµαι συνέχεια.
Στην οικογένειά µου, εγώ και τα αδέλφια µου καταλάβαµε από πολύ νωρίς σε ποια θέµατα δεν έπρεπε να αναφερόµαστε. ∆εν ρωτούσαµε ποτέ για τον θάνατο. Προσπαθούσαµε να µη θίγουµε το θέµα του σεξ, να µην είµαστε υπερβολικά λυπηµένοι, υπερβολικά θυµωµένοι ή απογοητευµένοι, και οπωσδήποτε δεν έπρεπε να ακουγόµαστε πολύ. Ποια είναι η θέση [...]
H Σαρλότ έχει ένα φίλο που δεν μοιάζει με κανέναν, έχει χρώμα μπλε σαν τη θάλασσα και μάτια σαν πράσινα πολύτιμα πετράδια. Ο φίλος της έρχεται κάθε βράδυ για να την επισκεφθεί και η Σαρλότ πολύ θα ήθελε να τον κρατήσει για πάντα κοντά της, αλλά η μαμά της δεν την αφήνει. Ώσπου ένα βράδυ η Σαρλότ χάνεται μέσα στο δάσος...
Φιλοσοφία
Ο παρών τόμος αποτυπώνει τις συζητήσεις μιας σειράς στρογγυλών τραπεζών και μια εικαστική έκθεση που τις συνόδευε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών,
Για να παραμείνεις φιλόσοφος μετά τη μάχη, πρέπει να αλλάξεις δέρμα. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να ξεμάθουμε.
Tην εποχή της κατάρρευσης του ιδεώδους του πατέρα σε τι συνίσταται, ακόμα, η πατρική λειτουργία;