Πιστεύω πως ένας άνθρωπος µπορεί πάντα να κάνει κάτι µ’ εκείνο που τον έχουν κάνει. Αυτόν τον ορισµό της ελευθερίας θα έδινα σήµερα:
Δεν είναι η νύχτα του θεού αλλά η νύχτα του ανθρώπου.
Η ανά χείρας μελέτη γεννήθηκε στο εσωτερικό της ψυχαναλυτικής εμπειρίας, ως αποτέλεσμα κυρίως της έκπληξης που μου προξένησε η συμπεριφορά ενός ανθρώπου που εδώ ονομάζεται «ο άνθρωπος που ανακαλούσε τον χρόνο». Σε αυτόν χρωστάω όλες τις παρακάτω σκέψεις μου και σε αυτόν τις αφιερώνω.
Η διδασκαλία είναι η δυνατότητα μεταμόρφωσης των γνωστικών αντικειμένων σε ερωτικά σώματα. Μια ώρα μαθήματος μπορεί να αλλάξει τη ζωή.
O Σολ Νιούμαν παρουσιάζει τον τρόπο με τον οποίο η ουσιακή ταυτότητα ορίζει και επαναπροσδιορίζει τα όρια και τις δυνατότητες των σύγχρονων ριζοσπαστικών πολιτικών κινημάτων.Καταγίνεται με στοχαστές όπως ο Μπακούνιν, ο Λακάν, ο Στίρνερ και ο Φουκώ, με σκοπό να εξετάσει σημαντικά επιστημολογικά, οντολογικά και πολιτικά ζητήματα.
γλυκόπικρος, παραληρηματικός μονόλογος ενός ετοιμοθάνατου που μπροστά στη γυναίκα του ανασύρει μνήμες, προβαίνει σε αποκαλύψεις, μπερδεύει ψέματα κι αλήθειες, φοβάται, αυτοσαρκάζεται, ζηλεύει, ενθουσιάζεται, προκαλεί, στοχάζεται.
Ένα αγόρι ψάχνει να βρει μια απάντηση που βασανίζει μικρούς και μεγάλους καθώς αφορά το βαρύ παρελθόν του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Μπορεί οι μεγάλοι να μην μιλάνε πια για το παρελθόν, αλλά το αγόρι το νιώθει πάνω του νωπό και διψάει για μια απάντηση.
Με τον όρο σύμπλεγμα του Τηλέμαχου ο Massimo Recalcati επιχειρεί να προσεγγίσει την καινούρια μορφή δυσφορίας των νέων σε μια εποχή κατά την οποία η συμβολική εξουσία του πατέρα έχει χάσει το εκτόπισμά της.
Τι είναι αυτό που καθορίζει τον νικητή σε μια σκληρή μονομαχία αν όχι το βάρος μιας πεταλούδας; Έτσι συμβαίνει και σε αυτή τη νουβέλα όπου μονομάχοι είναι ένας κυνηγός και ένα αγριόγιδο. Μια νουβέλα βαθιά συμβολική, με φόντο τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση και τον θάνατο.
Η σοφή γερόντισσα του μύθου. Με ποιον τρόπο είναι επικίνδυνη; Mε ποιον τρόπο είναι σοφή; Έχει δοκιμαστεί βαριά. Ξαναγεννιέται. Διδάσκει τις νεότερες να κάνουν το ίδιο. Να προσθέσουν τόλμη. Να προσθέσουν χορό. Όταν ένας ζει αληθινά ζούνε κι οι υπόλοιποι.
Κατάλαβα ότι η αναπηρία και οι πληγές ήταν σαν αποσκευές που έσερνα πάνω σε ένα καρότσι. Έβλεπα το σώμα μου πάνω στο καρότσι και δεν είχα παρά να το μεταφέρω. Στο κάτω κάτω, αν κάποιος περιγελά ό,τι υπάρχει πάνω στο καρότσι δεν είναι δικό μου πρόβλημα. Το πρόβλημά μου, το χρέος μου, η δουλειά μου είναι να μεταφέρω το καρότσι με αγάπη.
"Εσάς; Τι θα σας έλειπε περισσότερο, αν ήταν να χαθεί για πάντα από τη ζωή σας;" Αυτό αναρωτιέται η διακεκριμένη ανθρωπολόγος Φρανσουάζ Εριτιέ συνθέτοντας σταδιακά ένα μωσαϊκό μικρών προσωπικών "τίποτε". [...] να παρατηρείς το βάδισμα των περαστικών και να κάνεις, τάχα το ψυχολογικό τους προφίλ· να περιμένεις σε ένα υπαίθριο τραπεζάκι καφενείου· να λες στον εαυτό σου ότι πρέπει να κάνεις γυμναστική· να θυμάσαι πότε πότε να παίρνεις μια βαθιά ανάσα [...] ·να πίνεις όταν διψάς πάρα πολύ· να μην ντρέπεσαι ποτέ να είσαι ο εαυτός σου...