Alexandre Jollien
O Αλεξάντρ Ζολιέν γεννήθηκε το 1975 στην Ελβετία. Η περιέλιξη του ομφάλιου λώρου, κατά τη γέννησή του, του προκάλεσε σοβαρά κινητικά προβλήματα. Έλαβε ειδική εκπαίδευση επί δεκαεπτά χρόνια σε ίδρυμα αποκατάστασης αναπήρων, όπου κατάφερε να περπατήσει και να αποκτήσει κατανοητή ομιλία.
Σπούδασε φιλοσοφία, αναζητώντας τρόπο να αντιμετωπίσει το πρόβλημά του. Μελέτησε σε βάθος την αρχαία ελληνική γλώσσα και γνώρισε τους Έλληνες φιλοσόφους.
Για το σύνολο του έργου του έλαβε, το 2000, το βραβείο Mottart από τη Γαλλική Ακαδημία , και το 2010 το βραβείο Pierre Simon.
Από τους πιο αξιόλογους στοχαστές της εποχής μας, δίνει διαλέξεις σε όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου. Η συγγραφή αποτελεί γι’ αυτόν αναγκαιότητα αλλά και πρόκληση, καθώς υπαγορεύει τα κείμενά του, που διατηρούν έτσι τον ακατέργαστο αυθορμητισμό του προφορικού λόγου.
Για να παραμείνεις φιλόσοφος μετά τη μάχη, πρέπει να αλλάξεις δέρμα. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να ξεμάθουμε.
Κατάλαβα ότι η αναπηρία και οι πληγές ήταν σαν αποσκευές που έσερνα πάνω σε ένα καρότσι. Έβλεπα το σώμα μου πάνω στο καρότσι και δεν είχα παρά να το μεταφέρω. Στο κάτω κάτω, αν κάποιος περιγελά ό,τι υπάρχει πάνω στο καρότσι δεν είναι δικό μου πρόβλημα. Το πρόβλημά μου, το χρέος μου, η δουλειά μου είναι να μεταφέρω το καρότσι με αγάπη.
Ο Ο συγγραφέας αυτών των γραμμών, συνηθισμένος στις αντιξοότητες, μοχθεί να αφεθεί στη γλύκα της ζωής και να γευτεί το δικαίωμα της ύπαρξης. Συχνά, το βάρος του παρελθόντος, το αίσθημα ενοχής, ο φόβος και οι εξαρτήσεις της κάθε μέρας δεν τον αφήνουν να περπατά ελεύθερα.