«Η τρέλα δεν είναι για να κοροϊδεύει κανείς», µουρµουρίζω µε το βλέµµα καρφωµένο στον πολυέλαιο πάνω από το κεφάλι µου. Ξεκουµπώνω το πουκάµισό µου. Σε σκέφτοµαι. Το βγάζω και το πετάω στο πάτωµα. «Η τρέλα δεν είναι για να κοροϊδεύει κανείς». Σε σκέφτοµαι συνέχεια.
Παράλληλες ιστορίες ανθρώπων, σαν τις γραμμές του τρένου, που ωστόσο ένας τεχνίτης των λέξεων όπως ο Nicola Lecca τις κάνει να διαπλέκονται μεταξύ τους.
«Αδύνατο είναι ο ορισμός ενός γεγονότος μία στιγμή προτού συμβεί»
Τα μολυβένια χρόνια της δεκαετίας του ’70 στον ιταλικό βορρά, οι ελπίδες αλλά και οι αυταπάτες μιας ολόκληρης εποχής ξετυλίγονται στις σελίδες αυτού του μυθιστορήματος
Ο συγγραφέας Εrri De Luca αναδιηγείται τις εξομολογήσεις τριών παιδικών του φίλων.
Ένας μονόλογος που εξελίσσεται σε διάλογο ανάμεσα σε έναν άντρα και τον αγέννητο γιο του.Το πιο βαθύ και εξομολογητικό βιβλίο του Erri De Luca.
Είκοσι τρία διηγήματα αστικού σουρεαλισμού με άξονα τον χρόνο, τη μνήμη και τη λήθη, την απώλεια, τον έρωτα, τον υπαρξιακό τρόμο, την αλήθεια και το ψέμα, τη χυδαιότητα των νικητών και τη γοητεία των ηττημένων. Κοινή συνισταμένη, μια «νεκρή» ζώνη: Iπποκράτους και Ασκληπιού γωνία.
Η αφήγηση της Χέλγκα Σνάιντερ, είναι η δραματική ιστορία μιας κόρης που δεν ένιωσε ποτέ τη μητρική αγάπη. «Ορφάνεψε» από τα τέσσερά της χρόνια, όταν η μητέρα της εγκατέλειψε σύζυγο και παιδιά για να υπηρετήσει ως δεσμοφύλακας στα στρατόπεδα εξόντωσης των ναζί.
Πεζογραφία
Ανθολογία σπουδαίων αντιπολεμικών κειμένων
Ένα κορίτσι που σώθηκε από δελφίνια στη θάλασσα μεγαλώνει ορφανό σ’ ένα ελληνικό νησί. Τη λένε Ειρήνη, την ημέρα ζει στη στεριά, τη νύχτα σμίγει στη θάλασσα με την αληθινή της οικογένεια. Στα δεκατέσσερά της, έγκυος, εμπιστεύεται την ιστορία της σ’ έναν περαστικό ξένο.
Ξυπνάς, δεν βλέπεις το τραπέζι πουθενά. Μάλλον το 'φαγες κι αυτό χτες βράδυ! Φτου κι απ' την αρχή: δίαιτα. Θα τα καταφέρεις αυτή τη φορά; Μάλλον όχι, μάλλον ναι... Ξεκινάς το ταξίδι, φτάνεις στον προορισμό σου... όμως, κάποιοι συνεπιβάτες σου έχουν φύγει. Είναι αυτοί που πάντα αρέσκονταν να σε βλέπουν στην αφετηρία.
Η μεγάλη Ιστορία που σαρώνει τη μικρή ιστορία του καθενός μας. Οι άνθρωποι σαν φύλλα στον άνεμο, σ' ένα μικρό λογοτεχνικό διαμάντι με τη βαθιά ανθρωπιά της Irene Nemirovsky.