Ερωτική Νοημοσύνη

«Όταν, τον 19ο αιώνα, ανακαλύφθηκε ο ωκεανός του Ασυνείδητου, ο Φρόυντ, προσεγγίζοντας τη νήσο της Απώθησης, προαισθάνθηκε ότι μακριά, μέσα στην ομίχλη, σχηματίζονταν οι απόκρημνες ακτές του "Βράχου της βιολογίας". Οι νευροεπιστήμες όμως εκείνης της εποχής απαγόρευαν την πλεύση προς αυτά τα άγνωστα νερά. Σήμερα, χάρη στις τεχνικές της νευροαπεικόνισης και στα ηθολογικά δεδομένα, τα βάθη αυτά μπορούν να εξερευνηθούν. Ο ερευνητής ανακαλύπτει τότε ένα άλλο ασυνείδητο, βιολογικό αυτή τη φορά, που διαφέρει από το φροϋδικό και ταυτόχρονα συνδέεται με αυτό με έναν τρόπο συγκρουσιακό, όπως δυο άλογα που τραβούν το ίδιο άρμα προς αντίθετες κατευθύνσεις».

Απέναντι στην απώλεια, στις αντιξοότητες και στον πόνο που όλοι αργά ή γρήγορα συναντάμε στη ζωή, πολλές στρατηγικές είναι δυνατές. Είτε αφηνόμαστε στον πόνο και σταδιοδρομούμε ως θύματα, είτε κάνουμε κάτι για να τον ξεπεράσουμε". Ο Boris Cyrulnik συναντά, σε διαφορετικές κουλτούρες όλου του κόσμου, ανθρώπους πληγωμένους, σωστά σκιάχτρα, αναλύει τη ζωή τους και αφηγείται πώς κατόρθωσαν να επουλώσουν τα τραύματά τους και να μετατρέψουν την ευθραυστότητά τους σε δύναμη ζωής.

Τα γηρατειά δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός. Είναι ένα απαραίτητο στοιχείο της ανθρώπινης συνθήκης, σχεδιασμένο από την ψυχή. Η γήρανση είναι εγγεγραμμένη στη φύση μας. Κι όμως μας προκαλεί εντύπωση που η ανθρώπινη ζωή εκτείνεται πολύ πιο πέρα από την αναπαραγωγική ηλικία και αντέχει περισσότερο στον χρόνο απ' ό,τι οι μύες και οι αισθήσεις μας. Για να προσεγγίσουμε τα γηρατειά, χρειαζόμαστε εμπνευσμένες ιδέες, που θα μιλήσουν γι' αυτά με ένα πνεύμα αντάξιό τους. Αυτή την οπτική θα συναντήσετε σε τούτο το βιβλίο, μια οπτική που υπόσχεται να αναζωογονήσει τη σκέψη του αναγνώστη με ένα λουτρό εσωτερικής γνώσης, ικανής να επηρεάσει βαθιά και μόνιμα τη μετάβαση στα ύστερα χρόνια.

Για πολλούς οι θέσεις του γάλλου παιδιάτρου Αλντό Ναουρί είναι αιρετικές: προτρέπει τις μαμάδες να πάψουν να "ασκούν γοητεία" στα παιδιά τους, τους μπαμπάδες να μην αρκούνται στο ρόλο του παρατηρητή, και τους δύο γονείς να δώσουν έμφαση στη μεταξύ τους σχέση. Στηλιτεύει τη "γλυκερή ψευδοστοργή" των σημερινών γονιών, που δεν διαπαιδαγωγεί αλλά συντηρεί την αίσθηση της παιδικής παντοδυναμίας υπονομεύοντας το μέλλον. Στη σύγχρονη επιταγή "Μπορείς και δικαιούσαι να τα έχεις όλα" ο Αλντό Ναουρί αντιτάσσει: "Δεν μπορείς να τα έχεις όλα, αλλά μπορείς να παλέψεις για να έχεις όσο το δυνατόν περισσότερα". Στα συνεχή "ναι" των γονιών που διαλύουν τον ατομικό ψυχισμό και τον κοινωνικό ιστό αντιπαραβάλλει ένα "όχι" που καταφάσκει στη ζωή!