«Η τρέλα δεν είναι για να κοροϊδεύει κανείς», µουρµουρίζω µε το βλέµµα καρφωµένο στον πολυέλαιο πάνω από το κεφάλι µου. Ξεκουµπώνω το πουκάµισό µου. Σε σκέφτοµαι. Το βγάζω και το πετάω στο πάτωµα. «Η τρέλα δεν είναι για να κοροϊδεύει κανείς». Σε σκέφτοµαι συνέχεια.
Παράλληλες ιστορίες ανθρώπων, σαν τις γραμμές του τρένου, που ωστόσο ένας τεχνίτης των λέξεων όπως ο Nicola Lecca τις κάνει να διαπλέκονται μεταξύ τους.
Ένα κορίτσι που σώθηκε από δελφίνια στη θάλασσα μεγαλώνει ορφανό σ’ ένα ελληνικό νησί. Τη λένε Ειρήνη, την ημέρα ζει στη στεριά, τη νύχτα σμίγει στη θάλασσα με την αληθινή της οικογένεια. Στα δεκατέσσερά της, έγκυος, εμπιστεύεται την ιστορία της σ’ έναν περαστικό ξένο.
Η μεγάλη Ιστορία που σαρώνει τη μικρή ιστορία του καθενός μας. Οι άνθρωποι σαν φύλλα στον άνεμο, σ' ένα μικρό λογοτεχνικό διαμάντι με τη βαθιά ανθρωπιά της Irene Nemirovsky.
Το μέστωμα του αγοριού που γίνεται άντρας, βιώνοντας πολέμους, επαναστάσεις, φιλίες, αγάπες, μεγάλες απώλειες και μικρές νίκες.
Τι μας διδάσκει πραγματικά ο Σωκράτης; Σε τι έγκειται η εκκεντρικότητα και η αληθινή πρωτοτυπία του; Ο φιλόσοφος και ψυχαναλυτής Francois Roustang προσεγγίζει τον Σωκράτη με μια άλλη ματιά.