Elvio Fachinelli

Ο Έλβιο Φακινέλλι γεννήθηκε το 1928 στη Λουσέρνα, στην επαρχία του Τρέντο, (Βόρεια Ιταλία). Πρόκειται για μια τρίγλωσση κοινότητα, που ομιλεί την ιταλική, τη γερμανική και (κυρίως) τη γερμανική διάλεκτο της αρχαίας φυλής των Κίμβων (Cimbro).

Τα πρώτα του σχολικά χρόνια τα περνάει σε μια μικρή πόλη κοντά στο Παρίσι, επιστρέφει στην Ιταλία το 1940, στη Λουσέρνα. Μετακομίζει στη συνέχεια με την οικογένειά του στο Μπολτσάνο (Νότιο Τιρόλο), όπου ο πατέρας του εργάζεται ως επιστάτης στον κλάδο της οικοδομής. Η μητέρα του εμφυσά στον Έλβιο την αγάπη για τα λατινικά και τα γράμματα εν γένει.

Παρόλο που στο Λύκειο ακολουθεί κλασική κατεύθυνση, γράφεται στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Παβίας. Στη διάρκεια των σπουδών του γράφει, με το ψευδώνυμο Paolo Trust, διηγήματα που δημοσιεύονται στο περιοδικό Annabella. To 1952 παίρνει το δίπλωμά του στην Ιατρική με έπαινο.

Ακολουθεί τον δρόμο της ψυχιατρικής. Εργάζεται στο τμήμα νευροπαθολογίας του νοσοκομείου Νιγκουάρντα στο Μιλάνο. Εκεί γνωρίζει τον Έντσο Μορμπούργκο, του οποίου γίνεται μαθητής και φίλος. Έπειτα εργάζεται σε μια ιδιωτική ψυχιατρική κλινική, τη Βίλλα Τούρρο. Το 1961 αποκτά την ειδικότητα της Ψυχιατρικής από το Πανεπιστήμιο του Μιλάνου.

Το 1962 αρχίζει την προσωπική του ανάλυση με τον Τσέζαρε Μουζάττι, κεντρική φυσιογνωμία της ψυχανάλυσης στην Ιταλία. Το 1966 γίνεται μέλος της Ιταλικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας (SPI) και εργάζεται ως ψυχαναλυτής. Συνεργάζεται στην ιταλική έκδοση των Απάντων του Φρόυντ. Η κυριότερη συμβολή του στην προσπάθεια αυτή είναι η μετάφραση της Ερμηνείας των Oνείρων. Συνιδρυτής του περιοδικού Il Corpo, όπου δημοσιεύονται σε δικές του μεταφράσεις διάφορα κείμενα, μεταξύ άλλων και η Άρνηση (La negazione) του Φρόυντ.

Συμμετέχει ενεργά στις ζυμώσεις της δεκαετίας του ΄60. Θερμός υποστηρικτής του φεμινισμού και στα κινήματα της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Εργάστηκε με ομάδες τρανσέξουαλ (στη Γένοβα) και το περιοδικό που ίδρυσε, το L’ erba voglio.

Το 1970 συνέβαλε στη δημιουργία ενός ιδιωτικού αυτοδιαχειριζόμενου αντι-αυταρχικού νηπιαγωγείου για φτωχά παιδιά στη συνοικία Πόρτα Τιτσινέζε του Μιλάνου.

Στο πλαίσιο των πνευματικών του ενδιαφερόντων ενασχολείται με τη Σχολή της Φρανκφούρτης, τους εκπροσώπους της γαλλικής μεταδομιστικής σχολής κ.ά. Ιδιαίτερη εκτίμηση είχε στον Βάλτερ Μπένγιαμιν και στον Καρλ Κράους.

Το 1978 παρακολουθεί τις εργασίες της Εταιρείας Κριτικής Ψυχοθεραπείας που ίδρυσε ο Μορπούργκο και διευθύνει ένα σεμινάριο με θέμα τον χρόνο στην ψυχαναγκαστική νεύρωση. Η έννοια του χρόνου τον απασχολεί σε μόνιμη βάση: από την εργασία του με θέμα το έργο ενός ψυχωτικού καλλιτέχνη (1963) έως το Ακίνητο βέλος (1979) και την Κλειστοφιλία (1983).

Τη δεκαετία του ΄80 αρθρογραφεί σε εφημερίδες και περιοδικά όπως  Il Corriere della sera, La Repubblica, Il Manifesto, l’ Unità, L’ Espresso, Panorama, Il Mondo.Ο εκσταστικός νους (La mente estatica) θεωρείται το πιο πρωτότυπο, το πιο δικό του έργο.

Πέθανε στις 21 Δεκεμβρίου του 1989.

-29%

Elvio Fachinelli

Ψυχολογία

Το ακίνητο βέλος

12,00

Η ανά χείρας μελέτη γεννήθηκε στο εσωτερικό της ψυχαναλυτικής εμπειρίας, ως αποτέλεσμα κυρίως της έκπληξης που μου προξένησε η συμπεριφορά ενός ανθρώπου που εδώ ονομάζεται «ο άνθρωπος που ανακαλούσε τον χρόνο». Σε αυτόν χρωστάω όλες τις παρακάτω σκέψεις μου και σε αυτόν τις αφιερώνω.