Πορτρέτα της επιθυμίας

"Εσάς; Τι θα σας έλειπε περισσότερο, αν ήταν να χαθεί για πάντα από τη ζωή σας;" Αυτό αναρωτιέται η διακεκριμένη ανθρωπολόγος Φρανσουάζ Εριτιέ συνθέτοντας σταδιακά ένα μωσαϊκό μικρών προσωπικών "τίποτε", με τον αναγνώστη να βρίσκει τον εαυτό του τρώγοντας πεταλίδες πλάι στο κύμα, βγάζοντας ένα πετραδάκι από το παπούτσι του, παλεύοντας στα ψεύτικα με έναν φίλο, χουζουρεύοντας το πρωί στο κρεβάτι.

Η συγγραφέας, με τόλμη και ειλικρίνεια, φέρνει στο φως τις πιο μύχιες πτυχές της ερωτικής συνύπαρξης. Απαντά σε ερωτήματα που μπορεί να παραμένουν βασανιστικά χωρίς ποτέ να εκφραστούν. Αναλύει τις σκέψεις, τα κίνητρα, τους φόβους και τις απογοητεύσεις του σύγχρονου ζευγαριού. Επιχειρεί να σπάσει τη βιτρίνα του καθωσπρεπισμού και της κοινωνικής συμβατικότητας, για να ξεπροβάλλουν γυμνά τα πραγματικά αίτια της ερωτικής δυσλειτουργίας. Μπορεί, άραγε, το καθημερινό και οικείο να πάψει να αποτελεί έρημη χώρα της σεξουαλικής επιθυμίας, και να μετατραπεί σε θερμοκήπιο των πιο σπάνιων λουλουδιών του ερωτικού πάθους;

Δεν είχα τίποτα άλλο στο μυαλό μου: να βρω έναν τρόπο να πεθάνω

Για πολλούς οι θέσεις του γάλλου παιδιάτρου Αλντό Ναουρί είναι αιρετικές: προτρέπει τις μαμάδες να πάψουν να "ασκούν γοητεία" στα παιδιά τους, τους μπαμπάδες να μην αρκούνται στο ρόλο του παρατηρητή, και τους δύο γονείς να δώσουν έμφαση στη μεταξύ τους σχέση. Στηλιτεύει τη "γλυκερή ψευδοστοργή" των σημερινών γονιών, που δεν διαπαιδαγωγεί αλλά συντηρεί την αίσθηση της παιδικής παντοδυναμίας υπονομεύοντας το μέλλον. Στη σύγχρονη επιταγή "Μπορείς και δικαιούσαι να τα έχεις όλα" ο Αλντό Ναουρί αντιτάσσει: "Δεν μπορείς να τα έχεις όλα, αλλά μπορείς να παλέψεις για να έχεις όσο το δυνατόν περισσότερα". Στα συνεχή "ναι" των γονιών που διαλύουν τον ατομικό ψυχισμό και τον κοινωνικό ιστό αντιπαραβάλλει ένα "όχι" που καταφάσκει στη ζωή!