ΕΙΣΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ, ΕΣΥ

Τη «Φύση Γυμνή» την αφουγκράστηκα. Είναι μια θεολογική αφήγηση: αν ο κόσμος και τα ζώντα πλάσματα είναι δημιουργήματα μιας θεότητας, τότε αναγκαστικά κάθε αφήγηση είναι το ίδιο.

Όταν πίσω απ' όλες τις πράξεις μιας γυναίκας κρύβεται το μητρικό ένστικτο κι όταν ούτε η ίδια το συνειδητοποιεί, έρχεται κάποια μέρα το μεγαλείο της μητρότητας να εξαγνίσει και να εκπληρώσει ακόμα και ανέφικτους έρωτες. Ένα βιβλίο καθρέφτης της εποχής του μεσοπολέμου, που ζωγραφίζει με αέρινη, γήινη και πύρινη ταυτόχρονα ευαισθησία την πορεία μιας γυναίκας -της γυναίκας- μέσα απ' τα πάνω κάτω της ζωής της. Ένα διαμάντι της κλασικής λογοτεχνίας με αυτοβιογραφικά στοιχεία της εβραίας συγγραφέως, που θανατώθηκε στα τριάντα εννέα της χρόνια, αλλά πρόλαβε ν' αφήσει πίσω της ένα θησαυρό

Αντισυμβατικός, ιδιαίτερα έξυπνος, ευαίσθητος και μοναχικός. Αυτός είναι ο 18χρονος Τζέιμς, γόνος αστικής διαλυμένης οικογένειας της Νέας Υόρκης, που μόλις αποφοίτησε απ’ το σχολείο και εναντιώνεται στο "λαμπρό μέλλον" που ετοιμάζουν οι άλλοι γι’ αυτόν. Αντιμέτωπος με τους γονείς, τους φίλους, την ψυχολόγο του, με σύμμαχο και εξομολογητή τη γιαγιά του, προσπαθεί ν’ ανακαλύψει την ταυτότητά του με όπλα τη λογική και το αφοπλιστικό χιούμορ. Αφήγηση δροσερή και απολαυστική, με ψυχολογικές προεκτάσεις, που θίγει το ζήτημα της αντιπαράθεσης των γενεών και τη δυσκολία προσαρμογής του ατόμου στην κοινωνική συμβατικότητα. Οι Publishers Weekly, Kirkus Reviews, Amazon.com και Horn Books το επέλεξαν ως ένα από τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς.

Η νοσταλγία της αθωότητας, η χωρίς εξωραϊσμούς περιγραφή μιας ανθρωπότητας που πάσχει, πολλά είναι τα σημεία που συνδέουν την Ιρέν Νεμιρόφσκι με τον Αντόν Τσέχωφ. Γεννημένη ένα χρόνο πριν από το θάνατό του, η συγγραφέας των έργων "Γαλλική σουίτα" και "Σκυλιά και λύκοι" είχε γοητευτεί από τη μοίρα και την προσωπικότητα του μεγάλου θεατρικού συγγραφέα. Αυτή η βιογραφία αποκαλύπτει τον δημιουργό του "Βυσσινόκηπου" σ' όλη την αλήθεια του. Ξετυλίγει μια παιδική ηλικία "χωρίς παιδικότητα", τα πρώτα βήματα ενός συγγραφέα που έγραφε για να συντηρεί την οικογένειά του και που είχε επίγνωση της άθλιας ζωής του, την αφοσίωσή του στο ιατρικό λειτούργημα, την πορεία προς την αναγνώριση και τη δόξα, που δεν έπαψε ποτέ να τη σκιάζει το φάσμα της αρρώστιας. Στη ζωή του Τσέχωφ το εξαίσιο συνυπάρχει με το μικρό κι ασήμαντο, ακριβώς όπως στο έργο του. Το βιβλίο είναι επίσης ένα δοκίμιο για τη ρώσικη λογοτεχνία: η Νεμιρόφσκι γράφει εκτενώς για την τέχνη του Τσέχωφ και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της, και συγχρόνως αναφέρεται σε δύο σπουδαίους σύγχρονούς του, τον Τολστόι και τον Γκόρκι.