Τι είναι αυτό που καθορίζει τον νικητή σε μια σκληρή μονομαχία αν όχι το βάρος μιας πεταλούδας; Έτσι συμβαίνει και σε αυτή τη νουβέλα όπου μονομάχοι είναι ένας κυνηγός και ένα αγριόγιδο. Μια νουβέλα βαθιά συμβολική, με φόντο τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση και τον θάνατο.
Η σοφή γερόντισσα του μύθου. Με ποιον τρόπο είναι επικίνδυνη; Mε ποιον τρόπο είναι σοφή; Έχει δοκιμαστεί βαριά. Ξαναγεννιέται. Διδάσκει τις νεότερες να κάνουν το ίδιο. Να προσθέσουν τόλμη. Να προσθέσουν χορό. Όταν ένας ζει αληθινά ζούνε κι οι υπόλοιποι.
Κατάλαβα ότι η αναπηρία και οι πληγές ήταν σαν αποσκευές που έσερνα πάνω σε ένα καρότσι. Έβλεπα το σώμα μου πάνω στο καρότσι και δεν είχα παρά να το μεταφέρω. Στο κάτω κάτω, αν κάποιος περιγελά ό,τι υπάρχει πάνω στο καρότσι δεν είναι δικό μου πρόβλημα. Το πρόβλημά μου, το χρέος μου, η δουλειά μου είναι να μεταφέρω το καρότσι με αγάπη.
"Εσάς; Τι θα σας έλειπε περισσότερο, αν ήταν να χαθεί για πάντα από τη ζωή σας;" Αυτό αναρωτιέται η διακεκριμένη ανθρωπολόγος Φρανσουάζ Εριτιέ συνθέτοντας σταδιακά ένα μωσαϊκό μικρών προσωπικών "τίποτε". [...] να παρατηρείς το βάδισμα των περαστικών και να κάνεις, τάχα το ψυχολογικό τους προφίλ· να περιμένεις σε ένα υπαίθριο τραπεζάκι καφενείου· να λες στον εαυτό σου ότι πρέπει να κάνεις γυμναστική· να θυμάσαι πότε πότε να παίρνεις μια βαθιά ανάσα [...] ·να πίνεις όταν διψάς πάρα πολύ· να μην ντρέπεσαι ποτέ να είσαι ο εαυτός σου...