Εξάρτηση σημαίνει ότι μια γυναίκα έχοντας χάσει τη χειροποίητη, πλήρη νοήματος ζωή της πασχίζει εμμονικά και με όποιον τρόπο μπορεί, να ανακτήσει οτιδήποτε μοιάζει κάπως με τη ζωή εκείνη… Χωρίς τη ζωτική της ενέργεια, πρόθυμα αποδέχεται τα θανάσιμα υποκατάστατα.
Η Τζάνις Τζόπλιν έκανε το εξής: Aνέλαβε την επιθυμία των άλλων για το άγριο και το αδάμαστο. Κουβάλησε μια συγκεκριμένη αρχετυπική παρουσία, την οποία οι άλλοι φοβήθηκαν να άρουν στις δικές τους πλάτες. Την αποθέωναν για την επαναστατικότητά της, λες και θα μπορούσε να τους απελευθερώσει, να γίνει άγρια για λογαριασμό τους.
Κι αφού αποπειράθηκε για άλλη μια φορά να προσαρμοστεί, η Τζόπλιν αφέθηκε στις εμμονές της. Μπήκε στη χορεία άλλων δυνατών αλλά πληγωμένων γυναικών, που έπαιξαν τον ρόλο του αιωρούμενου φακίρη για τις μάζες˙ εξουθενωμένες, έπεσαν κάποια στιγμή από τον ουρανό. Η Φράνσις Φάρμερ, η Μπίλι Χόλιντεϊ, η Αν Σέξτον, η Σίλβια Πλαθ, η Σάρα Τίσντειλ, η Τζούντι Γκάρλαντ, η Μπέσι Σμιθ, η Έντιθ Πιαφ, η Φρίντα Κάλο- αγαπημένα πρότυπα, άγρια καλλιτεχνικά πλάσματα που πέθαναν νωρίς και με τραγικό τρόπο.
Ο εθισμός, η εξάρτηση είναι μια διαταραγμένη Μπάμπα Γιάγκα, που τρώει τα χαμένα παιδιά και τα παρατάει στην πόρτα του δήμιου.
(αποσπάσματα από το βιβλίο: Οι γυναίκες που τρέχουν με τους λύκους, μτφρ. Δέσποινα Παπαγιαννοπούλου, εκδόσεις Κέλευθος, )